-
دوشنبه, ۱۱ اسفند ۱۳۹۹، ۰۳:۲۶ ب.ظ
-
۹۲
و اینک در تهی گاه اصلی انسان، جایی که ذهن تهی می شود، عقل به آخر کارش می رسد ،تفریح تکراری می شود ، انسان به پوچی محض می رسد،«معنویت اسلامی» به سراغمان می آید....
دریچه ای به سوی ابدیت...
فرد و جامعه را ، این «معنویت پر مغز» هم زمان «توحیدی» می کند .
این زیبا «وحدت الهی» ..
این آبشار «اندیشه توحیدی» ..!
آری ..
«سالها رفت و کسی مرد ره عشق ندید حالیا چشم جهانی نگران من و توست»...
